سمفونی در ادبیات موسیقی قطعه‌ای است که از ترکیب زیبا و متفاوت چند بخش مجزا تشکیل شده. هر بخش به خودی خود دارای فرم، قالب و ریتم متفاوت است، اما وقتی کنار هم قرار می‌گیرند، نه تنها گوش‌نواز، بلکه جان آدمی را نیز نوازش می‌کنند.
با همین تصویر، سمفونی دونفره را می‌توان توصیف کرد: هر کدام از ما در زندگی و روابطمان، ریتم و هدف مخصوص به خودمان را داریم. اما به محض ورود به یک رابطه، باید چنان هم‌قدم و هم‌آهنگ با پارتنرمان باشیم که ترکیب دو انسان با تمام تفاوت‌هایشان به یک سمفونی زیبا تبدیل شود؛ همان سمفونی‌ای که برای هضم زیبایی‌اش، بلیط می‌خریم، لباس رسمی می‌پوشیم و به سالن وحدت می‌رویم تا لحظه‌ای حیرت‌آور از هماهنگی را تجربه کنیم.
در هر رابطه‌ای، یک موسیقی پنهان جریان دارد. گاهی ناموزون است، گاهی بی‌ریتم، و گاهی زیبا و روان.
اینجا یاد می‌گیری گفت‌وگو یک اجراست؛ و تو می‌توانی هم نوازنده باشی، هم شنونده. پایان این دوره، نه فقط فهم درست و غلط در رابطه، بلکه آگاهی و مسئولیت تو در خلق یک «موسیقی دو نفره» است؛ سمفونی‌ای که اگر آگاهانه ساخته شود، تا همیشه در خاطره‌ی زندگی‌ات خواهد ماند.
